W XIII wieku na ziemiach Polskich rozpoczęła się wielka reforma miejska, związana z lokacją miast na prawie niemieckim. Było to prawo miejskie wzorowane na prawie miasta Magdeburga (łac. Ius municpale magdeburgense) Pierwsze lokalizacje miejskie zostały wystawione na Śląsku w pierwszej połowie XIII w., to jest za panowania księcia wrocławskiego Henryka Brodatego. Pierwszym miastem z taką lokacją w Wielkopolsce było Gniezno nadane przez Władysława Odonica około 1238 roku . Poznań i Śrem otrzymały przywileje lokacyjne na prawie niemieckim w 1253 r. wystawione przez książąt Przemysła I i Bolesława Pobożnego . Kościan natomiast otrzymał prawa miejskie najprawdopodobniej w II XIII wieku . Był osadą targową, zlokalizowaną w rejonie dzisiejszego Placu Wolności, (Stare Miasto – forma niemiecka Oldestadt, Alte Sadt, łacinska Antiqua Ciwitas i polskiej Sthare Myastho), a dopiero później ze względu bezpieczeństwa na prawie magdeburskim przeniesiony na wyspę otoczoną Obrą . Miasto musiało bardzo wcześnie utracić swoje najstarsze przywileje miejskie, łącznie z lokacyjnym ponieważ trudno jest znaleźć pośrednie przesłanki, na podstawie których można by było określić czas lokacji, mogło to nastąpić w wyniku walk o Kościan w 1332 r. lub jakiegoś pożaru. Może o tym przypuszczalnie świadczyć przywilej króla Władysława Jagiełły z 17 lipca 1400 r., który przenosił miasto z prawa polskiego na prawo niemieckie i jakie wzór wymienia prawo obowiązujące w Poznaniu . Przywileje regulowały podstawy prawno – ustrojowe i gospodarcze. Akcją zakładania miasta, sprowadzania osadników, staniem na czele miasta stał wójt („advocatus”), którym zwykle zostawał zasadźca miasta . Funkcja ta była zazwyczaj dziedziczna. Miasto lokowane na prawie magdeburskim prócz własnego wójta posiadało własną ławę miejską t.j. zespół kilkuosobowy pełniący funkcję sądu miejskiego. Obok tego pojawiło się przedstawicielstwo patrycjatu miejskiego (bogaci mieszczanie) t.j. rada miejska z burmistrzem na czele. Po raz pierwszy potwierdzenie istnienia rady miejskiej w Kościanie znajduje się w dokumencie wystawionym w 1310 r., gdzie jest mowa o burmistrzu (magister burgensium), krawcu Konradzie oraz trzech mieszczanach kościańskich (cives): Hermanie, Pecoldzie z Przemętu i Konradzie z Bonikowa.